De Autoriteit Financiële Markten gaat onderzoeken in hoeverre niet-retailklanten, zoals woningcorporaties en ziekenhuizen, omgaan met riskante en vaak ingewikkelde producten op financieel gebied, zoals beleggingen. De toezichthouden op de financiële markt vraagt zich af of deze klanten de adviezen die ze op dit gebied krijgen, wel goed kunnen beoordelen.
Recent is gebleken dat veel publieke en andere ‘professionele’ beleggers bereid zijn om in complexe financiële producten te stappen. Daarbij is het de vraag of deze partijen in staat zijn de risico’s daarvan te doorzien, zo stelt de AFM. De huidige wet- en regelgeving gaat er wel vanuit dat deze niet-retailklanten professioneel en deskundig genoeg zijn om de risico’s te kunnen inschatten. Incidenten doen echter vermoeden dat deze aanname nader moet worden getoetst. Er is een groot verschil in de mate van professionaliteit onder ‘professionele’ beleggers die deze producten hebben afgenomen.
De AFM zegt signalen over mogelijke misstanden op dit gebied ‘zeer serieus’ te nemen, en vindt daarom dat de geconstateerde problemen verder moeten worden geanalyseerd en aangepakt. In deze analyse moet ook worden gekeken naar meerdere soorten complexe producten en diensten in de markt. De AFM ziet het daarbij tevens als haar taak om zelf te zoeken naar passende oplossingen en goede voorbeelden van dienstverlening of producten die mogelijk in een breder kader moeten worden gerealiseerd.
De toezichthouder zal bij het onderzoek onder meer ingaan op de verschillende segmenten in de markt (woningcorporaties, zorgsector, onderwijs, enzovoort) en onderzoekt of en zo ja, welke problemen zich voordoen. Op basis hiervan wordt de breedte van de analyse aangescherpt. Ook brengt de AFM in kaart wat het huidig wettelijk kader is voor het toezicht. Waar mogelijk en nodig treedt de AFM ook actief op in de markt. Het gaat hierbij om integriteitschendingen en overtredingen van de Wet op het financieel toezicht (Wft). De AFM wil de bevindingen gebruiken om mee te discussiëren over het aanpassen van bestaande wet- en regelgeving die bedoeld is voor de bescherming van betrokken partijen.